door Erik Hardeman
“Aan Erik en Marlies,
Jullie zijn op 11 september welkom bij mij thuis om over de Stichting Tussen Amstel en Artis als buurtorganisatie van de Plantage Weesperbuurt te praten. Afscheid nemen valt mij zwaar. Wel heb ik bij het opruimen nog dossiers gevonden die voor jullie werk van belang kunnen zijn. Je kan die tassen meenemen. Niets hoeft terug”.
Het was gebruikelijk dat Peter Anink ons telkens een paar dagen voor de maandelijkse bestuursvergadering van de Stichting Tussen Amstel en Artis (STAA) per mail een uitnodiging stuurde. Maar de toon was deze keer anders, en toen we die woensdag aanschoven aan de tafel in zijn woonkamer, waar de koffie en de koekjes zoals gebruikelijk al klaar stonden, lag daar tot onze verrassing een agenda met als voornaamste agendapunt: Opheffen STAA. Het moet niet gemakkelijk voor hem zijn geweest om dat besluit te nemen, want STAA en het werk in de buurt betekenden veel voor hem. Maar de ongeneeslijke ziekte die eerder dat jaar bij hem was vastgesteld, maakte het hem fysiek onmogelijk om nog door te gaan. En Peter was zozeer de verpersoonlijking van STAA dat verder gaan zonder hem geen optie was. Donderdag 28 november overleed Peter Anink, 83 jaar oud.
Hij had al een lang, werkzaam leven achter de rug, onder meer als stafmedewerker bij Philips en als docent economie in Suriname en aan de Haagse Hogeschool, toen hij zo’n twintig jaar geleden terugkeerde naar zijn geboortestad. Daar werd hij vrijwel meteen actief als behartiger van de belangen van de Weesperbuurt. Dat gebeurde aanvankelijk in de Stichting Tussen Amstel en Weesper (STAW), die vergaderde in het toen nog bestaande buurtcentrum aan de Roetersstraat. Maar gezien de nauwe verwevenheid tussen de Weesperbuurt en de Plantage besloot Peter in 2006 om het aandachtsgebied van de stichting uit te breiden en de naam te veranderen in ‘Tussen Amstel en Artis’. Een belangrijke taak van STAA was volgens de nieuwe statuten het beïnvloeden van het beleid van de instanties die gaan over het leefklimaat, onder meer door het inwinnen van informatie en het voeren van procedures.
Dat laatste liet Peter zich geen twee keer zeggen. Legio zijn de zienswijzen, bezwaarschriften en raadsadressen die hij als STAA-voorzitter naar de Stopera stuurde en evenzovele malen was hij bij raads- en commissievergaderingen aanwezig als inspreker namens zijn buurt. De agenda’s van die vergaderingen hield hij punctueel bij en op het wekelijkse buurtspreekuur in café Eik en Linde was hij dan ook een vrijwel onmisbare bron van informatie over de snode plannen die nu weer in het stadhuis werden gesmeed. Tekenend voor zijn enorme betrokkenheid was het briefje dat hij Marlies en mij nog op 24 september, dus bijna twee weken nadat STAA was opgeheven, stuurde met een uitgebreid overzicht van en commentaar op de agendapunten van de stadsdeelcommissie Centrum van die avond.
Peter moet in de beginjaren van STAA behoorlijk koppig zijn geweest en af en toe fel van leer zijn getrokken. Maar in de laatste paar jaar en zeker sinds september 2017 toen Marlies en ik bestuurslid van STAA werden (tot zijn grote vreugde omdat de stichting daarmee door kon gaan), ken ik hem vooral als een vriendelijk en mild mens met wie het uiterst plezierig vergaderen was. Hij had weliswaar nog steeds onwrikbare meningen over veel zaken die in de buurt speelden, maar kon daar vrij gemakkelijk afstand van doen als anderen het niet met hem eens waren.
Wat daarbij hielp was zijn optimistische kijk op de manier waarop de buurt zich ontwikkelde. “Ook al wordt het er drukker, de Plantage en de Weesperbuurt hebben nog steeds een fijn verblijfsklimaat”, schreef hij in het jaarverslag van STAA over 2018. ”De Stichting Tussen Amstel en Artis (STAA) staat ervoor op de bres om dit zo te houden”. Aan de voorspoedige ontwikkeling van onze buurt heeft Peter Anink door zijn grote inzet een niet onbelangrijke bijdrage geleverd.
Erik Hardeman